EMCL ~ Het laatste hoofdstuk

De weken en maanden vlogen voorbij in Moskou. Ik kan niet geloven dat mijn tweejarige master zo snel voorbij is gegaan! Ik denk nog vaak terug aan de dag dat ik naar Finland vloog voor mijn eerste semester. Het is geweldig om in zoveel landen te hebben gewoond in zo'n korte tijd, al ben ik er wel aan toe om voor een iets langere tijd op dezelfde plek te zitten. Iedere dag dank ik God voor de bijzondere mensen die Hij in mijn leven heeft gebracht en de vriendschappen die daaruit zijn voortgevloeid, mensen uit verschillende culturen die mij zo ontzettend veel geleerd hebben. Nu mijn master afgelopen is, heb ik eindelijk weer tijd en energie om een nieuwe blog post te schrijven over... Moskou! 

"Moscow seethes and bubbles and gasps for air. It's always thirsting for something new, the newest events, the latest sensation. Everyone wants to be the first to know. It's the rhythm of life today." (Svetlana Alliluyeva ~ daughter of Joseph Stalin)

Moskou - de stad die nooit slaapt. Dit is zeker geen overstatement. Overal waar je liep, op elk tijdstip van de dag, waren mensen. Heel veel mensen. Dat is niet zo gek want Moskou telt ongeveer 20 miljoen inwoners, waarvan de niet-geregistreerde mensen niet zijn meegeteld. Waarom ben ik eigenlijk naar Moskou gegaan? Het vierde semester (de laatste 6 maanden) van mijn master EMCL+ werd ingevuld door stage en het schrijven van een scriptie, wat een soort groot eindwerkstuk is. Je kunt ervoor kiezen om je stage en scriptie apart te doen, of om het werk van je stage te gebruiken voor je scriptie. Ik koos ervoor om mijn stage en scriptie te combineren. Hiervoor ging ik dus naar Moskou om als onderzoeksstagiaire aan de slag te gaan bij het "Centrum voor Taal en Brein". Het centrum doet onderzoek in verschillende onderzoeksgebieden, zoals taalverwerving, tweetaligheid, neurolinguistiek (oftewel hersenen en taal), taal en ouder worden, etc.

Kerk vlakbij mijn studentenkamer

Mijn gedeelde studentenkamer

Er was net een nieuw project opgestart op het gebied van neurolinguistiek waaraan ik zou deelnemen. In mijn vorige blog posts heb ik het wel eens gehad over afasie, een taalstoornis na hersenbeschadiging. Als je hier meer over wilt lezen, dan verwijs ik jullie graag door naar de website afasienet.com. Zoals je wel kunt raden, ging het project in Moskou over afasie, afasietypen om preciezer te zijn. Hier in het westen gebruiken we alleen een ander classificatiesysteem dan in, onder andere, Rusland. Dat komt doordat deze classificatiesystemen ontstonden rond de tijd van de Sovjet-Unie (1922-1991). De bekende Sovjet-neuropsycholoog Alexander Romanovich Luria (1902-1977) speelde hierbij een grote rol. Tijdens zijn carrière brak de Tweede Wereldoorlog uit, waarbij veel soldaten bij hem kwamen met hersenbeschadigingen door kogelwonden. Deze hersenbeschadigingen leidden in bepaalde gevallen tot taalstoornissen. Deze taalstoornissen verschilden in symptomen, die Luria vervolgens indeelde in verschillende categorieën, oftewel, de verschillende afasietypen. Er was één groot verschil tussen de afasieclassificatie die we hier in het westen gebruiken en die van Luria, namelijk de oorzaak van de afasie van de patiënten waar de classificaties op gebaseerd waren. De hersenbeschadiging bij schotwonden is vele malen kleiner dan bijvoorbeeld bij een beroerte, waarbij grote delen van de hersenen beschadigt kunnen raken.

Taart om het ontstaan van het lab te vieren

Terug naar het project waar ik aan deelnam. Luria gaf ook aan waar de hersenbeschadiging zou zijn voor elk afasietype. Het project had dan ook als doel om te kijken of Luria gelijk had door het gebruik van moderne neuroimaging technieken, namelijk met Magnetic Resonance Imaging (MRI). Op een MRI scan/afbeelding kun je zien waar de hersenbeschadiging is. Met een bepaald programma kun je deze hersenbeschadiging ook labelen en dit noemen we delineation (ik weet niet zo goed hoe ik dat in het Nederlands zou noemen). Daarna leggen we de gelabelde hersenbeschadigingen van alle patiënten met een bepaalde afasietype over elkaar en dan kunnen we zien welk hersengebied het vaakst beschadigd is in mensen met dit specifieke afasietype. Voor mijn scriptie heb ik het afasietype gekozen dat "acoustisch-mnestische afasie" heet (Luria's classificatie). Mensen met dit afasietype hebben vooral problemen om op woorden te komen en dit kan worden aangetoond met een test waarbij de persoon plaatjes moet benoemen. Verder kunnen deze mensen problemen ervaren met het onthouden van een reeks getallen en woorden die auditief worden aangeboden. Dit heet ook wel een probleem met het auditief korte termijn geheugen. Het project is nog steeds aan de gang en we hopen volgend jaar de resultaten te kunnen publiceren.

Op Overwinningsday (Den' Pobedy)

Lente

Natuurlijk was er ook tijd om te ontspannen in Moskou! Mijn stage en scriptie waren erg veeleisend en op een gegeven moment besloot ik om elke zondag in ieder geval vrij te nemen om tot rust te komen. In Moskou vond ik een internationale kerk (International Church Fellowship ~ ICF). en ik werd meteen opgenomen in deze kerkelijke familie en uitgenodigd voor lunch. Dit was het begin van vele vriendschappen en zondagen samen lunchen en relaxen. Ik ben zo ontzettend dankbaar voor alle mensen die ik daar heb ontmoet! Jullie hebben mijn tijd in Moskou geweldig gemaakt. Wat is het ook heerlijk om met zo'n internationale groep tijd door te brengen. Mensen kwamen uit (natuurlijk) Rusland, Zuid-Afrika, Verenigde Staten, Filipijnen, Zuid-Korea, China, Ierland, Pakistan, Syrië, Ecuador, Engeland, Frankrijk, Ghana, Nigeria, Benin (West-Afrika), en nog veel meer landen. Ik mis jullie allemaal enorm.

Ondertussen in de kerk

Geweldige mensen!

Veel sightseeing heb ik niet gedaan. Als je meer wilt lezen over wat er allemaal te doen en te zien is in Moskou, dan verwijs ik je graag naar mijn blog posts van three jaar geleden over Moskou. Dit keer heb ik vooral leuke lunch- en koffieplekken ontdekt, ballet gekeken, etc. En ik heb een nieuwe hobby... dansen! In de zomer in Moskou kun je op veel verschillende plekken in de stad dansen (Bachata, Salsa, Kizomba, Lindy Hop, en meer). Nou had ik het geluk dat een aantal vrienden ontzettend goed zijn in bachata en salsa, en mij dat ook hebben geleerd. Naast dansen heb ik ook mijn Russisch verbeterd. In Potsdam heb ik veel geluisterd naar podcasts in het Russisch. Het is grappig hoeveel je van een taal kunt opsteken door er alleen naar te luisteren en te proberen te begrijpen wat er gezegd wordt, maar dat is een heel ander verhaal (misschien voor een toekomstige blog post?). Ik kon me aardig duidelijk maken in het Russisch en na 5 maanden in Moskou te hebben gewoond, ken ik ook aardig wat Russische woorden. In één van mijn laatste weken in Moskou had ik zelfs een gesprek in het Russisch in de metro met een oud vrouwtje. Ik ben nog ver van vloeiend en ik ben van plan de komende tijd mijn Russisch te verbeteren.

Syrniki!

Izmailovo markt

Toen ik deze blog post schreef, was ik inmiddels alweer terug in Nederland en had ik al mijn werk voor EMCL+ ingeleverd. Ik kan dan nu ook zeggen dat ik officieel ben geslaagd voor mijn master!

Diploma uitreiking in Groningen (2019)

Ik had ook al mijn spullen ingepakt om te verhuizen naar mijn nieuwe bestemming. Ondertussen weten de meesten wel dat ik in Lancaster in Engeland woon. Ben je benieuwd wat ik daar aan het doen ben? Lees dan mijn volgende blog post die ik over een niet al te lange tijd hoop te plaatsen. Nog een paar leuke weetjes over Engeland:

• Het land heeft een rijke geschiedenis en is pas geleden opnieuw de geschiedenisboeken ingegaan.
• In totaal worden er 163 miljoen koppen thee per dag gedronken.
• Meer dan 3000 mensen zijn in het ziekenhuis beland doordat ze over een wasmand zijn gestruikeld.
• In de hoofdstad, Londen, worden de meeste talen gesproken (300!) vergeleken met andere hoofdsteden in de wereld.

 Ik kijk er naar uit om mijn nieuwe avontuur met jullie te delen!

Nikolskaya straat

Met Clarissa op de laatste avond in Moskou